دام تزویر مکن چون دگران قرآن

رونق عهد شباب است دگر بستان را / می‌رسد مژده گل بلبل خوش الحان را

ای صبا گر به جوانان چمن بازرسی / خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را

گر چنین جلوه کند مغبچه باده فروش / خاکروب در میخانه کنم مژگان را

ای که بر مه کشی از عنبر سارا چوگان / مضطرب حال مگردان من سرگردان را

ترسم این قوم که بر دردکشان می‌خندند / در سر کار خرابات کنند ایمان را

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح / هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را

برو از خانه گردون به در و نان مطلب / کان سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را

هر که را خوابگه آخر مشتی خاک است / گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را

ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد / وقت آن است که بدرود کنی زندان را

حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی / دام تزویر مکن چون دگران قرآن